“Ulu’l-emr”  İslami literatürde “veliyyü’l-emr” sözcüğü ile eşanlamlıdır.  Yöneticiler manasına gelmektedir. Kur’an-i bir tabirdir. Ayet’i Kerime’de Allah’u Teâlâ “Ey iman edenler! Allah'a itaat edin, Peygambere de itaat edin ve sizden olan emir sahibine de itaat edin.” buyurmaktadır.

     Tefsir ilmi ile uğraşan bilginlerimiz, ayette geçen “ulu’l-emr” terkibinin, müminlerin yöneticisi olan halife başta olmak üzere bütün yöneticileri kapsadığını belirtmektedirler.

     Kur’an-i ilimlerde söz sahibi olduğuna inandığım İsfehani ayetteki kavramı; Peygamberler, umera ve vaizler olarak örneklendirmektedir. Ümmetin birliğini korumak açısından, Hz. Peygamber’in bu durumu çok önemsediği hadis külliyatlarından anlaşılmaktadır. Bu girişten sonra ulu’l-emr’ de olması gereken özelliklere değinmekte yarar vardır:

1.      “Ulu’l-emr” adîl olmalıdır.(Büyük ve küçük günahlardan sakınmalıdır.)

2.      Müçtehit olmalıdır.(içtihat yapabilecek ilmi donanıma sahip olmalıdır.)

3.      Halkın menfaatlerini koruma noktasında ileri görüşlü olmalıdır.

4.      Halkını koruyacak şecaat ve cesarete sahip olmalıdır.

Yazının bu yerinde Beşşar’ı destekleyen başta Ramazan El Buti ve yandaşlarına sormak isterim:     Allah Aşkına Beşşar adil midir? Söyler misiniz? İçtihat yapabilecek ilmi yeteneğe sahip midir?Halkını koruyabilecek cesareti var mıdır? İsrail tarafından toprağı işgal edilmiş Kahraman! Esad şecaat örneği gösterdi de biz mi görmedik?

      Ben Esed’in ulu’l-emr olmadığına inanıyorum. Bu konuda hiçbir kuşkum yoktur. Aslında Esed ulu’l-emr olmaktan öte o bir Tağidir. Kendisine tapılan bir Tağuttur. Zalimdir. Ona karşı huruç(çıkış) onurlu bir kıyamdır. Haklı ve izzetli bir direniştir. Buhari’de geçen bir hadis söylediklerimin isbatıdır: “ Resûlüllah (sav) Ensardan birisinin komutasında bir seriyye hazırladı ve o seriyyeye katılacaklara komutanlarını dinlemelerini ve itaat etmelerini emretti. Seriyyeye çıkan grup bir konuda komutanlarını kızdırdılar, o da derhal odun parçaları toplanmasını emretti. Daha sonra toplanan odunları yakılmasını emretti. Odunlar alevlendikten sonra komutan diğerlerine “Allah’ın Resûlü size beni dinlemenizi ve itaat etmenizi emretmedi mi?” diye sorunca onlar “Doğru, emretti” dediler. Bunun üzerine komutan derhal hepiniz ateşe girin dedi. Orada bulunanlar bu emir karşısında birbirlerine bakakaldılar, sonra komutana “Biz zaten ateşten (cehennem) Hz. Peygamber’e kaçmıştık.” dediler. Bunun üzerine komutanın kızgınlığı geçti ve ateş de söndü. Seriyyeden dönüldüğü zaman bu durum Hz. Peygamber’e bildirilince dedi ki: “Eğer  o komutanı dinleyip ateşe girselerdi, ondan bir daha çıkamazlardı. İtaat ancak meşru emirlerde olur.” Bir de Hz.peygamberin bu hadisi, benim inancıma göre durumu vuzuha kavuşturmaktadır. “Benden önce Allah’gönderdiği hiçbir peygamber yoktur ki,ümmetinden havariler ve sünneti takip edenler olmasın ki bunlar o peygamberin emirlerine tabi olurlar.Onlardan sonra da öyleleri gelir ki yapmadıklarını söyleyip,emrolunmadıklarını yaparlar.Her kim bunlara karşı eliyle mücadele ederse o mümindir,kim ki diliyle mücadele ederse o da mümindir,yine kim ki kalbiyle mücadele ederse o da mümindir.Bunların dışındakilerde de hardal tanesi kadar iman yoktur.”

      Yazımın sonunda fazla söze ihtiyaç bırakmayacak kadar açık ve net olan bir alimin ifadesi ile bitirmek istiyorum; İmam cüveyni: “Eğer ki zamanın imamı zulmederse ve bu zulmü kamuya yönelik bir hal alır da, bu konuda kendisine yapılan ikazları dikkate almazsa, ehl-i hal ve akdin onu, bu işlerden caydırmaya çalışması hak olur. Eğer gerekli görülürse bu konuda silahlı mücadele ve savaş dahi yapılabilir.”